Me prodhimin masiv të makinave elektike, tregu botëror i makinave të reja është ristrukturuar në disa aspekte. Së pari, sa vjen e rritet pesha specifike qe zenë makinat elektrike karshi totalit të mjeteve gjithsej. Kështu, në nivel global, makinat elektrike përbëjnë rreth 18 për qind të totalit të makinave të reja, një rritje nga 14 për qind në vitin 2022 në 18 për qind në vitin 2023. Parashikimet flasin që deri në fund të këtij viti, makinat elektrike të shitura të arrijnë në rreth 17 milionë njësi. Kjo rritje është vecanërisht e theksuar në Kinë, Europë dhe SHBA ku pjesa e makinave elektrike përbën respektivisht 45%, 24 % dhe 18 për qind të totalit. Ky trend i fuqishëm drejt elektrifikimit të transportit global, nxitur nga ulja e kostove të baterive, rregulloret e forta për emetimin e karbonit apo edhe stimujt, ka sjellë ndërkohë edhe ndryshimin e strukturës së mjeteve të prodhuara sipas vendeve
Kështu, për periudhën 11-mujore të vitit 2024, prodhimi global i automjeteve ka qenë në nivele të ngjashme me vitin 2023, me disa ndryshime rajonale të theksuara.
Kina mbetet lider global me rreth 28.3 milionë automjete të prodhuara, një rritje e lehtë prej 2.4% falë subvencioneve qeveritare për automjetet e reja dhe përmirësimeve të zinxhirëve të furnizimit.
Europa ka prodhuar rreth 17.4 milionë automjete, me një ulje prej 1.8% krahasuar me vitin 2023, për shkak të sfidave si grevat dhe problemet klimatike në disa vende.
Amerika Veriore (SHBA dhe Kanada) ka qëndruar relativisht e qëndrueshme, me një fokus të veçantë në uljen e stoqeve të tepërta.
India dhe rajonet e tjera të Azisë Jugore përjetuan një rënie në prodhim për shkak të ngopjes së tregut dhe eksportit të dobët.
Amerika Latine ka pasur rritje të prodhimit, veçanërisht në Brazil dhe Argjentinë, ku vëllimi është rritur mbi pritshmëritë.
Prodhimi global i automjeteve pritet të përfundojë në rreth 89.4 milionë njësi për 2024, pak më i ulët krahasuar me 2023, si rezultat i stabilizimit të kërkesës dhe përmirësimit të inventarëve.
Edhe xhiroja totale nga shitjet e makinave të reja në nivel global në vitin 2024 pritet pothuajse në nivelet e vitit të mëparshëm, afërsisht 2.7-3 trilionë dollarë. Por që sigurisht që përfaqëson një rritje krahasuar me disa vite më parë. Dhe kjo rritje është ndikuar nga rikuperimi ekonomik global, lehtësimi i zinxhirëve të furnizimit dhe rritja e kërkesës për automjete elektrike (EV) dhe hibride, të cilat kanë një kosto mesatarisht më të lartë sesa makinat me motor me djegie të brendshme.
Avni Ponari irritohet së tepërmi teksa i kujton ndonjë rast kur dikujt i është djegur fabrika tërësisht apo pjesërisht dhe ajo rezulton e pasiguruar. Dhe irritimi i tij nuk ka të bëjë fare me faktin se ky biznes ishtë një klient potencial i munguar i tij apo i kompanive të tjera të sigurimeve. Sepse edhe me këto difekte të mëdha e problematika që ka tregu shqiptar i sigurimeve, sërish grupi SIGAL ku është themelues dhe drejtues Avni Ponari ecën shumë mirë. Rreth 150 milionë euro prime, mbi 2500 punonjës dhe agjentë sigurimesh në Shqipëri, Kosovë dhe Maqedoni, si dhe spektri i gjërë i sigurimeve tregon qartë stadin ku kanë arritur kompanitë e menaxhuara prej tij. Duke qenë ndër grupet më të mëdhenj ekonomike në Shqipëri. Por Avni Ponari “ngacmohet” në situata të tilla nisur nga botëkuptimi i tij prej profesionisti në fushën e sigurimeve, botëkuptim ky i krijuar nga një veprimtari më shumë se 30 vjecare në këtë treg. Ai e di mirë rolin e rëndësishëm të sigurimeve si mbrojtje ndaj humbjeve financiare, duke siguruar kompensim për dëmet nga fatkeqësitë natyrore si tërmete, përmbytje, zjarre apo edhe mbulimin e dëmeve nga aksidentet, vjedhjet apo akteve të vandalizmit. Ai e njeh mirë rolin shumë të rëndësishëm të industrisë së sigurimeve në ofrimin e qetësisë mendore, nëpërmjet eleminimit të stresit financiar të përballimit të kostove të papritura. Ai e di aftësinë e industrisë siguruese për të mbrojtur bizneset dhe individët nga kriza financiare dhe për të ndihmuar në rikuperimin e shpejtë të humbjeve. Duke qenë kështu pjesë thelbësore e një planifikimi financiar afatgjatë. Ai di gjithashtu mirë rëndësinë e madhe që kanë sigurimet edhe për individin me të papriturat e jetës që i duhet të haset. Mirëpo realiteti shqiptar ofron me bujari të madhe raste kur bizneset vazhdojnë ta injorojnë për të keqen e tyre këtë funksion të rëndësishëm të sigurimeve.
“Kur është puna për ta mbushur tavolinën me verë Gaja Sperss Langhe Barolo( rreth 500-600 euro shishja) ata e bëjnë këtë me lehtësi, por për një siguracion ngurrojnë”- thotë Avni Ponari. Dhe e ka plotësisht të qartë se pse ndodh kjo sepse sapo e pyet për këtë ai përgjiget: kulturë, kulturë, kulturë. Pra është cështje e mungesës së kulturës siguruese, e mungesës së vetëdijes për ndikimin e madh pozitiv që ka industria siguruese në jetën e njerëzve dhe aktivitetin e bizneseve. Edhe pse operatorët e tregut i kanë adresuar bateritë e tyre të marketingut tek sensibilizimi për të papriturat e jetës, duket se ato nuk i trembin shumë shqiptarët përderisa një pjesë e madhe e atyre që mëndohen që kanë para e quajnë siguracionin “para të hedhur kot”. Por që në të vërtetë nuk është kot sepse përditë shfaqen raste kur njerëzit i bien kokës me grushte, kur nuk rehabilitojnë dot humbjet e tyre shumëmilionëshe, vetëm pse kanë ngurruar për të paguar një siguracion “qindarkash”. N.LL është një biznesmen i njohur, të cilit së fundmi iu dogj magazine e produktit të gatshëm dhe e lëndëve të para. Gjithcka do të ishte e lehtë për të për kompensimin e dëmit disa milionë eurosh, po qe se nuk do të vonohej rreth 40 ditë për të bërë siguracionin e radhës.
A mos është mosbesimi kundrejt kompanive një nga arsyet pse shqiptarët ngurrojnë të sigurohen? Edhe kjo nuk duket se qëndron si arsye përderisa egzistojnë mjaft raste kur është dëshmuar konkretisht përfitimi nga marrëdhëniet e ndërtuara me to. Gjithkush e mban mend vjet zjarrin e fuqishëm që përfshiu kompaninë Deutche Color në Maminas, ku flakët përpinë gjithcka. Ishte një rast klasik për marrëdhënien i siguruar-sigurues, kur siguruesi nëpërmjet një procedure të shpejtë, transparente bëri vlerësimet përkatëse dhe mori përgjegjësitë e tij që buronin nga kontrata, duke kompensuar 100 për qind dëmin.
Edhe në Kosovë pati një rast interesant, ku njëra nga kompanitë kryesore të saj, Viva Fresh pësoi një dëm të madh nga zjarri, por që për fatin e mirë të pronarëve të tyre ishte e siguruar tek Sigal Kosova. Dhe kompania e dëmtuar mori si dëmshpërblim financiar 4 milionë euro. Por akoma edhe më mirë duket rëndësia e konkretizuar e industrisë siguruese në rastin e tërmetit të fundit që goditi Shqipërinë, ku dëmet e paguara nga kompanitë për sigurimet vullnetare u rritën mbi 1000 për qind. Pra sado hipoteza të ngrejmë rreth faktorëve që bëjnë që shqiptarët të mos sigurohen, analiza përfundon tek evidentimi i dy të tillëve. Një numur të madh njerëzish pengohen nga buxheti familjar i pamjaftueshëm, pra për arsye disi objektive, ndërsa për një pjesë tjetër, që hyjnë tek grupi i atyre që kanë para është thjeshtë cështje e mungesës së kulturës përkatëse. Është cështje e mospërfilljes së rrezikut. Ose edhe cështje e vlerësimit të jetës sipas asaj shprehjes së famshme për të dëshmuar trimërinë se “shqiptari e ka vdekjen si me le”!
Edhe pse me njëfarë rënie krahasuar me një vit më parë, sërish, 52 milionë euro aktivitet, realizuar nga kompania Larti, gjatë vitit 2023, mjaftuan që dy pronarët e saj, Astrit Isa dhe Luan Larti të renditen ndër biznesmenët më të mëdhenj të Shqipërisë. Është ky një status i fituar kohë më parë dhe i demonstruar e përforcuar vit pas viti, por sigurisht jo nga arsye rastësore apo fati. Por si rrjedhojë e vendimeve të shumta, në sensin e duhur dhe të marra në kohën e duhur, të cilat bënë të mundur ngjitjen e kompanisë Larti sh.p.k në nivelet që është sot. Themelet e këtij biznesi të suksesshëm u hodhën që në vitin 1992, kohë kur Luan Larti, shkoi si shumë të tjerë emigrant në Greqi, por si pak të tjerë u kthye brenda një kohe të shkurtër, pasi, bashkë me Astrit Isa shihnin mundësi më të mëdha në Shqipëri. Ishte pra ky momenti më i rëndësishëm, kur ata ndanë mëndjen për ndërtimin e perspektivës së tyre. Ishte ky vendimi më i rëndësishëm që i dha jetës së tyre këtë drejtim që ka edhe sot. Që i dha këtë aureole që kanë sot. Që i dha këtë profil që kanë sot.
Vendimi tjetër i rëndësishëm i Luan Lartit dhe Astrit Isa ishte kërkimi i progresit personal e familjar vetëm në fushën e biznesit. Nëse shumë shqiptarë në ato vite ishin të paqartë e konfuzë rreth të ardhmes së tyre, nëse shumë shqiptarë ranë në panik nga ndryshimi i sistemit, Luan Larti dhe Astrit Isa e kuptuan se kishte ardhur koha e një sistemi të ri ku përgjegjës për mirëqënien e individit ishte vetë individi. Ndaj dhe e drejtuan shikimin dhe energjinë e tyre vetëm në drejtim të ushtrimit të inciativës së lirë. Pas një prove me tregtimin e fruta perimeve, kuptuan se ky lloj aktiviteti kishte limite dhe ishte i pafuqishëm për të përmbushur ambiciet e tyre të mëdha. Ndaj, ndryshuan natyren e akivitetit të biznesit, duke u marrë me tregtimin e materialeve të ndërtimit dhe në vitin 1999 themeluar përfundimisht kompaninë Larti sh.p.k. Dhe vazhduan në këtë linjë. Duke përmbushur kështu atë shprehjen e Andreë Carnegie se “njerëzit që kanë pasur sukses janë ata që kanë zgjedhur një linjë dhe i përmbahen asaj”.
Përkushtimi i madh në punë, shoqëruar ky me tregtimin e materialeve tepër cilësore, fryt i bashkëpunimit me partnerë të mirënjohur bënë që tregu i Korcës në vecanti, por edhe ai i Juglindjes së vendit të ishte i vogël për kompaninë Larti. Ndërkohë që kompania kishte ndërtuar një mekanizën perfekt konkurues edhe për tregje të tjera në përtej Juglindjes. Ndaj, sot ajo paraqitet me dy pika kryesorë magazinimi dhe shpërndarje të produkteve që tregton. Njëra në Korcë e tjetra në Elbasan. Duke patur për moto kryesore furnizimin e tregut me produktet më cilësore e standartet bashkëkohore, Larti sh.p.k ia ka dalë mbanë që të jetë tashmë një kompani që nuk ka kufij në treg.
Por rritja e kompanisë nuk është projektuar e siguruar vetëm nga zgjerimi i tregut të shitjes së produkteve të tyre kryesisht hekur dhe material të tjera ndërtimi. Rritja është stimuluar edhe nga diversifikimi i aktivitetit të kompanisë ose më saktë shtimi i aktivitetit të saj, duke u futur edhe në procesin e ndërtimit të komplekseve të banimit apo edhe transportit të mallrave për llogari të të tretëve. Ndonëse është e vështirë të përcaktohet se sa për qind zë ndërtimi në aktivitetin e kësaj kompanie të mirënjohur, ajo që mund të thuhet me bindje është fakti se Larti sh.p.k ka aktualisht aktivitetin më të madh në ndërtim në qytetin e Korcës. Ka ndërtuar komplekset kryesore dhe më të bukura të banimit në qytetin juglindor. Në harmoni të plotë me fizionominë e këtij qyteti. Zgjerimi i natyrës së aktivitetit të kompanisë edhe me ndërtimin është një zhvillim sa i natyrshëm i kompanisë, aq edhe veprim i mencur i drejtuesve, pasi Korca nuk e ka përjetuar barbarinë e ndërtimeve pa rregull e pa standarte, sikundër ka ndodhur në qytetet dhe zonat e tjera të Shqipërisë. Ky “dizavantazh” i saj, si dhe fillimi i vonshëm e ndërtimeve të reja, ka krijuar mundësinë që gjërat të bëhen sic duhet dhe kompani të tilla me reputacion si Larti sh.p.k janë garancia më e mirë për këtë. Jo më kot, në zyrat e kësaj kompanie kërkesat apo propozimet për zhvillime pronash të ndryshme janë të shumta dhe që japin garanci për një perspektivë të qëndrueshme afatgjatë të kompanisë. Aktiviteti i ndërtimit është një nga segmentët e veprimtarisë që i krijon Larti-t dinamikën e duhur, pasi tregtimi i materialeve të ndërtimit ka krijuar prej vitesh stabilitetin e saj. Tashmë kompania është në fazën e fundit të përfundimit të një kompleksi prej 60 mijë metra katror dhe para saj shpaloset një tjetër projekt shumë i rëndësishëm për qytetin e Korcës. Ai i ndërtimit të një kompleksi të ri me sipërfaqe dyfish më të madhe nga ky që është në “metrat e fundit”. Me këtë projekt të ri, i cili garanton të paktën 10 vite punë në sektorin e ndërtimit për kompaninë, si dhe një tjetër në fushën e energjisë së rinovueshme mund të thuhet me siguri që perspektiva e kompanisë “Larti” sh.p.k është e garantuar. Kurse dy aksionerët e saj, Astrit Isa dhe Luan Larti, kurorëzojnë një partneritet afatgjatë e të pazakontë për mjedisin shqiptar, por të karakterizuar nga përkushtimi e mirëkuptimi reciprok.
As edhe një minutë nuk u menduan zyrtarët bashkiakë të Librazhdit, kur atyre iu vendos përpara në tavolinë projekt-vendimi që bibliotekës së qytetit ti vihej emri “Sami Leka”. Propozimi i disa intelektualëve librazhdas, me iniciator kryesor, tashmë të ndjerin, Skënder Karriqi mori aprovimin e padiskutueshëm para dy viteve nga Bashkia e qytetit. Dhe kjo është mëse e kuptueshme. Me rreth 100 vepra të përkthyera gjatë jetës së tij jo të gjatë, mes të cilave “Kapitali”, “Ideologjia gjermane” apo “Lufta civile në Francë”, Sami Leka është një nga përkthyesit më të njohur shqiptarë, kryesisht i letërsisë filozofike, përkthimet e të cilit pasuruan këtë lloj literature në Shqipëri. Ndaj dhe ai përfaqëson një nga intelektualët më në zë të zonës së Librazhdit. Mirëpo, ndërsa merrte pjesë në ceremoninë përkatëse, djali i tij, biznesmeni i mirënjohur Luan Leka dalloi degradimin e thellë që kishte pësuar biblioteka e qytetit, e cila kishte humbur tërësisht funksinin e saj. Pra, nëse emri i Sami Lekës i bënte nder bibliotekës, gjendja në të cilën ndodhej biblioteka nuk i bënte aspak nder emrit të Sami Lekës. Dhe këtu mori rrugë një projekt i vecantë nga ana e biznesmenit. I vetëdijshëm për rolin që ka një bibliotekë të jetën e komunitetit, i bindur për rëndësinë e saj si insitucion për ruajtjen dhe promovimin e kulturës locale, rritjen e nivelit të arsimimit dhe njohurive, promovimin e leximit dhe nxitjen e mendimit kritik, ai vendosi për një rikonstruksion tërësor të saj. Dhe sikurse e ka zakon, që cdo punë që merr përsipër e bën me seriozitetin maksimal, edhe rikonstruksioni i bibliotekës së Librazhdit filloi dhe mbaroi brenda afateve të përcaktuara, duke pësuar një transformim rrënjësor. Por përfundimi i godinës ishte vetëm fillimi. Dhe gjëja më e lehtë për tu bërë. Sikur Luan Leka të ishte një person që nuk donte kokëcarje të tjera, atëhere ai do të mjaftohej vetëm me këtë sipërmarrje dhe do ta quante punën e tij të mbaruar. Mirëpo si një lider vizionar dhe qytetar i përgjegjshëm ai e dinte se një institucioni, i duhen kthyer edhe funksionet e tij që të ketë kuptim angazhimi me të. Dhe në rastin e bibliotekës së qytetit të Librazhdit problemi kryesor nuk ishte gjendje e mjerueshme fizike, por humbja e funksioneve të saj, braktisja nga lexuesit realë dhe potencialë të saj. Sot, në kushtet e zhvillimit të teknologjisë leximi është bërë një process i vështirë edhe duke patur kushte komode e jo më në rrethana aspak favorizuese. Ndaj, Luan Leka nuk e quajti pra të mbaruar punën vetëm me rikonstruksionin e ndërtesës së bibliotekës, por inicioi edhe një projekt tjetër, akoma më të rëndësishëm, për promovimin e leximit. Duke vendosur cmime të ndryshme për kritikën më të mirë letrare, për esenë më të mirë, për recensionin më të mirë, për poezinë më të mirë etj, me kushtin që librat e përdorur për këtë qëllim të ishin shfrytëzuar nga biblioteka “Sami Leka”. Përpara pak kohësh u mbyll edicioni i parë i këtij projekti që mendohet të vazhdojë në një periudhë afatgjatë. Ndoshta jo me përmbushje të plotë të pritshmërive, por sidoqoftë, me sinjale shumë të mira se projekti po funksionon mirë.
Si një njeri e biznesmen skrupuloz, Luan Leka mund të mos ketë marrë që në vitin e parë kënaqësinë e plotë që vjen nga objektivat e përcaktuar prej tij, por e ka provuar këtë kënaqësi në disa aspekte të tjera. Sepse ai ka ndërmarrë një hap të shkëlqyer me ndikim pozitiv si nga ana sociale ashtu edhe ekonomike. Iniciativa e tij tregon përgjegjësi shoqërore për të investuar në kapitalin intelektual të gjeneratave të ardhshme. Duke stimuluar leximin, sidomos tek të rinjtë ai krijon kushte për zhvillimin e aftësive kritike, analitike dhe kreative tek të rinjtë. Leximi është një nga mënyrat më efektive për të zgjeruar horizontet dhe për të pasuruar kulturën. Kjo iniciative e Luan Lekës mund të kontribuojë në përmirësimin e rezultateve arsimore, duke përgatitur një brez më të mirë përgatitur për tregun e punës dhe jetën në përgjithësi. Por ndërkohë, ajo mund të jetë edhe nismë frymëzuese edhe për biznese të tjera që të angazhohen në përgjegjësi sociale dhe të investojnë në projekte me impact afatgjatë. Kjo është edhe arsyeja kryesore se pse iu referuar këti shembulli në këtë shkrim.
Po qe se do të bëhet ndonjë klasifikim mbi bazën e treguesit të jetëgjatësisë në biznes, Ariana Berberi do të jetë padyshim në vendet e para të renditjes. Me aktivitet privat të nisur që në vitet e para pas ndryshimit të sistemit, me kompaninë “Artinel 95”, të themeluar pikërisht në atë periudhë, presidentja e saj ka në CV-në e saj të biznesit mbi 30 vite punë dhe aktivitet. Dhe kolonat i ka ndërtuar të tilla që kompania të vazhdojë edhe për shumë e shumë vite të tjera. Cdo gjë pra nisi mbi bazën e një vizioni afatgjatë, i bazuar në parashikimin që automjeti, ai nga i cili shqiptarët e zakonshëm ishin privuar gjatë periudhës së komunizmit, do të bëhej pjesë e pandarë e jetës së tij. Jo thjesht dhe vetëm si mjet transporti, por si një instrument që do të ndikonte në mënyrën se si shqiptarët do të jetonin, punonin dhe ndërvepronin me botën rreth tyre nga ajo kohë e më pas. Është ky vision pra që i jepte aktivitetit të “Artinel 95” fizionominë e një aktiviteti afatgjatë që në kohën kur nisi veprimtarinë. Sot kjo jetëgjatësi dhe garancia për të vazhduar akoma më tej, janë edhe njësia më e mirë e e matjes së suksesit për Ariana Berberin. Pasi, si pak të tjerë, ajo nuk pati dhe nuk ka si qëllim primar, si qëllim në vetëvete pasurinë. Nuk e pati dhe nuk e ka pasurinë e akumuluar si treguesin më domethënës të suksesit. Sepse, nëse do të ishte ky qëllimi kryesor i saj, atëhere ajo do të rendte pas aktiviteteve të tjera, më fitimprurëse e më pak telashsjellëse. Ashtu sikundër kanë vepruar shumë persona të tjerë, të cilët janë hedhur nga dega në degë në biznesin shqiptar, në emër të diversifikimit të aktiviteteve. Por ajo të gjitha energjitë e saj krijuese dhe menaxhuese i ka adresuar dhe përqëndruar tek “Artinel 95”. Për ta bërë atë një kompani bashkëkohore, një kompani të qëndrueshme në treg, të aftë për tiu përgjigjur kërkesave të ndryshme të klientëve për mjete motorike, si dhe për mirëmbajtjen e tyre. Vizioni që pati atëhere kur përcaktoi llojin e aktivitetit me të cilin do merrej u shoqërua me një strategji për realizimin e tij.
Dhe në këtë strategji, Presidentes së “Artinel 95” iu desh të shpalosë disa prej vlerave kryesore si integriteti, lidershipi, komunikimi efektiv, vetëbesimi dhe besimi tek të tjerët, dëshira për të mësuar e për tu përditësuar me të rejat e teknolologjisë së makinave që ndryshon për ditë, por krijimi i mundësive të tilla edhe për punonjësit e saj etj.
Përgjatë gjithë këtyre viteve “Artinel 95” ka qenë partnere lokale e mjaft kompanive të njohura në industrinë automotive. Së fundmi, ajo ka lidhur partneritet me të mironjohurën kineze DFSK International.
DFSK International është një markë automjetesh kineze e krijuar në vitin 2003 pas një experience të gjatë të themeluesit të saj në këtë fushë, si një bashkëpunim midis Dongfeng Motor Corporation dhe Sokon Group. DFSK prodhon automjete komerciale, SUV dhe makina elektrike, dhe është e njohur për zhvillimin dhe eksportimin e automjeteve të saj në tregje ndërkombëtare. Në vitin 2005 filloi eksportimin .
DFSK është ndër të parët prodhues automjetesh kineze që ka marrë certifikatën Europiane duke hyrë në këtë treg qysh prej vitit 2008..
Tashme rrjeti i saj i distribucionit është i shtrirë në mbi 70 vende të botës, përfshirë dhe SHBA, ndërsa në Europë pothuajse në të gjitha shtetet: Gjermani, France, Itali, Spanje, Belgjike, Hollande, Norvegji, Finlande, Angli,Zvicer, Hungari, Ceki, Sllovaki, Bullgari, Kroaci, Maqedoni, Turqi, Poloni,etj.
Kompania ka 5 fabrika prodhimi në Kinë, por gjithashtu ka zgjeruar kapacitetin e saj prodhues në Indonezi dhe SHBA për të mbështetur shitjet globale. DFSK gjithashtu investon në teknologji të përparuara dhe zhvillon automjete inteligjente dhe elektrike nën markën Seres, të cilat kanë hyrë në tregun evropian prej disa vitesh.
Për të siguruar kualitetin e lartë të prodhimeve të tyre DFSK ka në dispozicion 6 qendra kërkimore & zhvillimi (R&D) në katër vende të botës: Kine, SHBA, JAPONI dhe GJERMANI.
Automjetet e DFSK, si Seres 3 dhe të gjitha modelet e tjera kanë fituar popullaritet në Evropë dhe rajone të tjera për shkak të kualitetit te larte dhe përputhjes me standardet me te larta ndërkombëtare.
Për shkak të kualitetit të lartë dhe sigurisë që ofrojne automjetet e tyre, DFSK ofron një garanci prej 7 vitesh .
Partneriteti i një kompanie si “Artinel 95” me DFSK (Dongfeng Sokon), një prej prodhuesve më të mëdhenj kinezë të automjeteve, paraqet një hap strategjik për të. Sepse së pari krijohet mundësia e diversifikimit të portofolit të automjeteve. Automjetet e DFSK, që zakonisht përfshijnë SUV, furgonë dhe automjete komerciale, rrisin ofertën së kompanisë “Artinel 95”, duke shtuar kështu mundësitë për klientin.
Nga ana tjetër, nëpërmjet partneritetit me DFSK-në, kompania shqiptare rrit qasjen e saj në teknologjinë kineze. Sepse DFSK njihet për zhvillimin e automjeteve elektrike dhe me çmim të përballueshëm, çka mund t’i japë kompanisë “Artinel 95” një avantazh në tregun e makinave të gjelbra.
Por kompania kineze mund të ofrojë trajnime për stafin lokal, materiale promocionale dhe pjesë këmbimi. Pra, megjithëse makinat kineze po shtohen në tregun shqiptar nga gjithfarë shitësish, “Artinel 95” mund të bëhet kompania e parë që është e aftë ti përgjigjet kërkesave të klientëve të saj me shërbime të specializuara pas shitjes.
Sigurisht që të jesh partner i një kompanie të mirënjohur të tregtimit të makinave në botë është një status që duhet merituar, pasi edhe sfidat nuk janë të pakta. Duke filluar që tek perceptimi i disa klientëve potencialë për cilësinë e makinave kineze, cka detyron “Artinel 95” të punojë për të ndërtuar besimin për markën DFSK. E duke vazhduar më tej me garancitë dhë shërbimin që duhet të jenë në niveli të lartë për të mbajtur kënaqësinë e klientëve apo edhe konkurencën me markat e tjera kineze dhe ato tradicionale.
Mirëpo, nëse i referohemi edhe njëherë fillimit, pra jetëgjatësisë se “Artinel 95” në këtë lloj biznes, ajo ka ndodhur pikërisht sepse kjo kompani ka punuar me atë vullnet dhe filozofi për të qenë partner i denjë i atyre që i kanë dhënë besim. I atyre shtëpive automobilistike që i kanë kërkuar dhe ofruar partneritet. Dhe s’ka se si të ndodhë ndryshe edhe me bashkëpunimin me kompaninë kineze DFSK.
Po qe se puna të obligon për të bërë vizita periodike në kompaninë “Albsteel” gjëja që do të të bjerë më lehtë në sy është se kompania asnjëherë nuk është ashtu sikurse e le në vizitën paraardhëse. Pasi zhvillime të reja e shoqërojnë atë në vazhdimësi, zhvillime këto që janë fryt i investimeve sistematike. Dhe këto investime janë në funksion të realizimit të një vizioni afatgjatë të themeluesit të kompanisë, Proletar Hasani, i cili, që në momentin kur braktisi emigrimin, u kthye në atdhe me një ide të qartë: krijimin dhe zhvillimin e një kompanie për prodhimin e profileve të hekurit dhe ato të llamarinës. Qartësia në ide dhe përkushtimi në përmbushjen e saj dëshmon për ambicien, vendosmërinë dhe ndjenjën e fortë të qëllimit të tij. I pajisur me një perspektivë të fituar jashtë vendit, me përvojë të re dhe një kuptim më të thellë të mënyrës së të bërit biznes, Proletar Hasani filloi ndërtimin e kryeveprës së tij këtu e 20 vite më parë, për të arritur në atë nivel ku gjendet aktualisht Albsteel. Një kompani me një xhiro vjetore rreth 40 milionë euro. Dhe nëse realizon investime në mënyrë të vazhdueshme kjo ndodh sepse ato janë të nevojshme, së pari për të përmbushur vizionin e tij dhe së dyti për ta bërë kompaninë më konkuruese dhe të aftë për të përballuar sfidat e reja që I shfaqen përpara. Sepse, sikurse thotë vetë ai, ‘është vetë realiteti i biznesit në tërësi, ai që I imponon këto investime, në mënyrë që kompania të ketë perspektiva akoma më të mira”. Në fakt investimet janë tërësisht të kësaj natyre dhe të këtij qëllimi. Sepse ato synojnë të rrisin gamën e produkteve të ndryshme. Në “Albsteel” prodhohen profil tubolar rrethor, profil tubolar katror, profil tubular drejtkëndor, profile tubolare special, llamarinë tabak, llamarinë e riguar pikë loti, llamarinë e riguar baklava, profil celiku katror, profil celiku lama, profil celiku rrethor, profil celiku ele barabrinjase, profil celiku T, trarë celiku UPN, trarë celiku IPE, trarë celiku HEA, trarë celiku HEB, trarë celiku IPN. Në “Albsteel” kryhen procese të larjes së profileve të hekurit me rërë. Por si rezultat pra I investimeve që konsistojnë në shtimin e linjave të prodhimit, pjesë e paketës së produkteve të prodhuara nga kjo kompani është janë edhe panelet sandëich, të cilat tashmë gjenden të gatshme për tju ofruar tregut shqiptar. Dhe së afërmi do të jenë edhe bazamentet e paneleve fotovoltaikë, cka do ti hap kompanisë një front të ri në treg. E gjithë kjo gamë produktesh dhe sasitë që prodhohen e tregtohen në vit nga ato, me cilësinë dhe standartet e Bashkimit Europian e kanë kthyer Albsteel & Papmetal grupin më të madh në rajon në prodhimin e profileve tubolare prej llamarine çeliku të prodhuar në të ftohtë, të ngrohtë & të galvanizuar.
Por investimet nuk synojnë vetëm shtimin e gamës së produkteve. Pjesë e strategjisë së kompanisë është edhe rritja e kapaciteteve të saj. Dhe ky proces është mëse i nevojshëm, sidomos kur “Albsteel” synon që në një të ardhme të afërt të ketë një ndarje portofolit t veprimtarisë së saj, ku 40 për qind e saj të realizohet nga shitjet në eksport, kurse pjesa tjetër nga shitjet brenda vendit. Dinamika e veprimtarisë së kësaj kompanie sa i takon eksportit është mjaft interesante dhe ajo e bën objektivin e kompanisë tërësisht të përligjur. Deri para pak viteve “Albsteel” ishte i përqëndruar tërësisht në tregun e brendshëm, kur përcaktoi si burim të rëndësishëm të rritjes së saj edhe eksportin. Dhe që prej castit kur ajo e filloi atë rritja ka qenë me ritme impresionuese nga viti në vit. Perspektiva e mirë në eksport, duke mos u mjaftuar vetëm me tregun grek, por duke u haour edhe në tregje të tjera të BE-së, ka bërë që kompania ti paraprijë situatës nëpërmjet rritjes së kapaciteteve prodhuese të saj. Cka do ta bëjë atë të aftë të përmbushë kërkesat e mundshme nga këto tregje.
Kjo ka qenë dhe është edhe qasja e Proletar Hasanit: të ndërtojë dicka me vlerë të qëndrueshme, jo vetëm për veten, por edhe për ekonominë dhe komunitetin ku operon. Është pikërisht kjo qasje ajo që i ka dhënë atij një avantazh të rëndësishëm, duke e ndihmuar të përshtatet dhe të punojë për përmirësim të vazhdueshëm, duke reflektuar sfidat dhe mundësitë locale mbi bazën e përvojës ndërkombëtare që ai ka sjellë me vete, që kur vendosi të rikthehet në atdhe.
Proletar Hasani i është dedikuar tërësisht zhvillimit dhe modernizimit të “Albsteel”-it. Edhe pse ka vite në biznes, ai nuk e njeh diversifikimin e portofolit të veprimtarisë, duke u marrë edhe me aktivitete të tjera në fusha të tjera. Po të kishte pasurinë personale si qëllim në vetëvete, edhe mund ta bënte, pasi mundësitë i ka patur. Por sikurse thamë edhe më lart, në vizionin e tij, ka qenë vetëm zhvillimi i “Albsteel”, bërja e saj një kompani e fortë në treg. Dhe ajo cfarë është edhe më e rëndësishme, ka të bëjë me faktin, se edhe pse është një biznesmen i madh, edhe pse ka arritur një sukses të madh ai mbetet modest, i përulur, punëtor, duke përfaqësuar kështu një figurë të vecantë. Ai e vlerëson punën e tij, jo për luksin dhe statusin, por për kontributin që i sjell komunitetit dhe njerëzve përreth. Ky njeri i mban këmbët në tokë, duke mos harruar rrugën që ka kaluar dhe sakrificat që e kanë formësuar. Ai e sheh suksesin e tij si një mundësi për të ndihmuar të tjerët dhe për të krijuar vlera, jo vetëm për përfitime personale dhe sillet me përulësi ndaj cdo njeriu, pavarësisht pozicionit apo statusit të tyre.
Arritja e sukseseve të mëdha si biznesmen dhe përjetimi i tyre si Proletar përbën një nga vlerat kryesore të themeluesit dhe drejtuesit të kompnisë “Albsteel”.
Karakteristika kryesore e biznesit shqiptar përgjatë gjithë këtyre viteve ka qenë zhvendosja e tij nga qytetet e tjera të Shqipërisë në zonën Tiranë Durrës. Dhe jo pa qëllim. Kjo zonë është tregu kryesor i Shqipërisë, ndaj dhe përqëndrimi në këtë treg është konsideruar nga bizneset e rretheve të Shqipërisë si një mënyrë për të garantuar rritjen e tyre. Kurse në qytetet apo zonat e tjera jashtë aksit Tiranë Durrës ka përgjithësisht pak biznese, por që nuk arrijnë dot të ngjiten në nivelin e kompanive kombëtare. Përjashtim bën ndonjë kompani e mirënjohur si ajo e prodhimit të sallameve, FIX PRO. Edhe pse ndodhet me zyra qëndrore dhe ambiente të kompanisë në Korcë, sërish ajo ia ka dalë mbanë që ta kalojë cakun e një ekonomie locale apo e rajonit juglindor, duke qenë e pranishme në të gjitha tregjet e Shqipërisë. Madje, e ka lehtësuar këtë prani, duke krijuar edhe një filial të sajin në Tiranë, duke e theksuar akoma më shumë protagonizmin në treg.
FIX PRO sh.p.k nisi të ushtrojë aktivitetin në fushën e sallamerisë prej vitit 2003. Ndërsa themeluesi i saj që nga viti 1992, filloi aktivitet si distributor ekskluziv i markave ndërkombëtare të erëzave, aromave dhe aditivëve për sallameritë e ndryshme.
Sipërmarrja me erëzat, aromat dhe aditivët e ndryshëm bëri të mundur që themeluesi z.Nesti Tarusha të krijonte dhe shpërndante anembanë Shqipërisë receta të shumëllojshme sallamrash në sallameri të ndryshme të mirënjohura të kohës.
Eksperienca e akumuluar në vitet e para pas 1990-tës me lëndët e para si dhe me artin e krijimit të recetave solli si rrjedhojë momentin e ndërmarrjes së një iniciative të guximshme për z.Tarusha në vitin 2003 duke themeluar sallamerinë “FIX” në qytetin e tij të lindjes, Korçë. Tregu i sallamerive në atë kohë kishte 3-4 sallameri të tjera të cilat kishin konsoliduar pozitat në këtë sektor. Megjithatë për z.Tarusha ky fakt nuk përbënte pengesë për të iniciuar biznesin e tij, pasi baza dhe elementët kryesor si njohja dhe aktiviteti më lëndën e parë, arti i krijimit të recetave si dhe guximi për të penetruar në treg ishin pikat më të forta. humë llojshmëria e produkteve me të cilat “FIX” hyri në treg dhe evoluimi i shpejtë brenda pak viteve dhe në shpërndarjen gjeografike të produkteve shoqëruar me recetat unike në shije dhe aroma të sallameve, bën të mundur që brenda një kohe relativisht të shkurtër sallameri “FIX” të renditej në kompanitë kryesorë në këtë industri.
Inovacioni ishte hapi i rradhës për tu konsoliduar drejt standardeve europiane përmes aplikimit të teknologjive më të fundit gjermane në këtë sektor si dhe imazhi i ri i kompanisë i zbatuar në të gjithë linjën e produkteve.
Ndonëse e themeluar si një kompani tregtare erëzash dhe aditivësh ushqimorë, nga viti 1992 deri në 2002, FIX PRO u transformua në një kompani të përpunimit të mishit dhe prodhimit të sallameve nën markën FIX në 2003. Qëllimi i kompanisë është të jetë lider në industrinë e përpunimit të mishit dhe prodhimit të sallameve, duke ofruar produkte me cilësi të lartë, të aksesueshme për të gjitha grupet sociale. Me kalimin e viteve, kompania ka zgjeruar ambientet e saj nga 1,000 m² në 2008 në 5,000 m² në 2023 me tipar kryesor qëndrueshmërinë, duke krijuar mundësi punësimi me kushte të mira pune (SDG 8). Duke i dhënë përparësi mirëqenies së fuqisë punëtore, kompania kontribuon në një mjedis pune pozitiv dhe nxit një ndjenjë përkushtimi dhe besnikërie midis punonjësve të saj.
Si pjesë e angazhimit për të ndihmuar njerëzit në nevojë, FIX PRO mbështet familjet e policëve të vrarë në krye të detyrës, fëmijët me sindromën Doën, familjet vendase, të moshuarit e vetmuar dhe ata që jetojnë në varfëri. Kompania ofron pajisje shkollore falas për fëmijët e punonjësve dhe 100 g sallam në ditë falas për punonjësit e saj.
FIX- gjithashtu, ofroi ndihmë të shtuar shëndetësore gjatë pandemisë dhe kujdeset që të sigurojë rritje të rregullta vjetore të pagave, për të siguruar (të paktën) një pagë jetese për punonjësit e saj. Ndikimi i iniciativave të FIX-it është i dukshëm në fusha të ndryshme, duke i dhënë përparësi shëndetit dhe mirëqenies së punonjësve.
Për sa i përket strategjisë, kompania fokusohet në prodhimin e produkteve me cilësi të lartë duke respektuar politikat e mbrojtjes së mjedisit, menaxhimin e mbetjeve dhe trajtimin e ujit. FIX-i ka investuar në një impiant për trajtimin e ujit dhe planifikon të dyfishojë kapacitetin e tij. Ai gjithashtu i përdor mbetjet e kartonit nga lëndët e para, për t’i ricikluar për ngrohje. Këto investime dhe veprime demonstrojnë përkushtimin e kompanisë ndaj parimeve të ekonomisë qarkulluese dhe qëndrueshmërisë mjedisore. Për inovacionin, FIX-i ka një departament të Kërkimit dhe Zhvillimit që mbështet inovacionet teknologjive dhe zhvillimin e produkteve të reja. Kompania ka investuar në një laborator të kontrollit të cilësisë së produktit. Aktualisht, ajo po synon certifikim CE, që tregon përputhshmërinë me standardet evropiane.
Për më tepër, FIX PRO po forcon imazhin e vet pozitiv, si brenda vendit ashtu edhe në të gjithë rajonin. Ka bërë investime në burimet njerëzore, duke përfshirë një rrjet teknologësh që ofrojnë ekspertizë, dhe gjithashtu ka anëtarë të stafit të specializuar në përdorimin e sistemit gjerman të gjurmueshmërisë, i cili gjurmon produktet nga origjina deri në shitje. FIX-i është angazhuar në furnizimin me dhi, për të siguruar një zinxhir të sigurt furnizimi. Ndryshe nga shumë përpunues të mëdhenj që mbështeten vetëm tek mishi i importuar për operacione e tyre, FIX-i merr një qasje proaktive duke i siguruar furnizimet e tij edhe brenda vendit. Kjo tregon përkushtimin e fortë të kompanisë për zhvillimin e sektorit të prodhuesve të vegjël brenda Shqipërisë. Duke mbështetur dhe promovuar prodhuesit vendas, kompania jo vetëm që forcon ekonominë vendase bujqësore, por gjithashtu kontribuon në qëndrueshmërinë e prodhuesve të vegjël.
Për ta përmbledhur, qëllimi i FIX-it është të jetë një kompani lider në përpunimin e mishit dhe prodhimit të sallamit, ndërsa strategjia e saj fokusohet në produkte me cilësi të lartë, mbrojtjen e mjedisit dhe menaxhimin e mbetjeve. Kompania demonstron inovacion përmes kërkimit dhe zhvillimit dhe investimeve në sisteme dhe laboratorë. Ndikimi i FIX-it vërehet në kontributin e tij në punësim, uljen e varfërisë midis punonjësve dhe angazhimin për mirëqenien e punonjësve. Së fundmi, FIX-i përpiqet të projektojë një imazh pozitiv përmes investimeve të tij në burimet njerëzore dhe menaxhimin e zinxhirit të furnizimit.
L.M është një qytetar dhe ekonomist i njohur tiranas, i cili një pjesë të madhe të karrierës së tij e ka shpenzuar si zyrtar korrekt e i ndershëm në institucione të ndryshme shtetërore. Për të arritur deri në detyrën e zv. Ministrit për disa vite. Mirëpo, ndërsa koha e shpenzuar në këtë post të lartë qeveritar duhet të ishte krenari e ligjshme për të, si maja e karrierës së tij si zyrtar publik, në të vërtetë ajo periudhë e bën të ndihet keq atë. Duket si paradoksale, por është e vërtetë. Sepse periudha kohore e të qënit zv. Ministër është ndërkohë një periudhë pune e humbur. Që nuk gjendet në dokumenta. Kur i është dashur të dalë në pension për arsye të mbushjes së moshës, mos gjetja në regjistrat përkatës të viteve të punës në Ministrinë kur ai ishte numri 2 i saj bënë që atij këto vite ti humbnin. Shtoji kësaj edhe disa humbje të tjera të kësaj natyre nga veprimtaria e tij nëpër kompani private mediatike ku ka punuar në detyra drejtues dhe rezultati ishte një pension i ulët.
U ndalëm tek ky rast pasi ai është shumë domethënës që ilustron më së miri se si ka funksionuar shteti dhe shoqëria shqiptare përgjatë gjithë këtyre 30 viteve të tranzicionit. Kur vitet e punës i kanë humbur prej shtetit edhe një ish zyrtari të lartë të saj, imagjino sa pa efektivitet e sa në anarki ka funksionuar shteti shqiptar. Personazhi që iu referuam është njëri nga viktimat e shumta të një bombë sociale që është përgatitur ndër vite në mënyrë graduale e sistematike e që tashmë ka nisur shpërthimin e saj. Mënyra se si u “ndërtua” kjo bombë sociale ishte vjedhja e kontributeve shoqërore të punonjësve, të cilët detyroheshin të punonin të pasiguruar, ndërkohë që shteti shqiptar, institucionet e korruptuara të tij, lejonin punëdhënësit shqiptare të aplikonin në masë punën e zezë. Vjedhja e kontributeve për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore të punonjësve përbënte një burim të rëndësishëm pasurimi për pronarë kompanish dhe përhapja në masë e saj u shoqërua me uljen e numrit të kontribuesve, të raportit kontribues- përfitues. Duke shkuar deri në raporti 1.1:1. Pra për një përfitues kishte ë 1.1 kontribues.
Dy ishin rezultatet negative. E para, që pensionistët e kohës kur puna e zezë lulëzonte kanë marrë pensione qesharake si rrjedhojë e defiçiteve të mëdha të krijuar në buxhetin e Institutit të Sigurimeve Shoqërore.
Dhe e dyta, përgatitja e një ushtrie pensionistësh të së ardhmes, të cilët, pse nuk do përfitonin pension fare, ose ai pension do të ishte qesharak. Dhe ja ku vitet kaluan dhe shifrat tregojnë se tashmë ka ardhur koha për t’u ballafaquar me atë çfarë është gatuar në të kaluarën. Sot, ata që dalin në pension e kanë shumë të vështirë të plotësojnë numrin e viteve për të përfituar pension të plotë. Statistikat tregojnë se një pensionist që del sot nga 37 vite punë, plotëson mesatarisht 27 vite. Po kështu, edhe subvencionimi i buxhetit të sigurimeve shoqërore nga shteti ka ardhur dukeu zvogëluar, por kjo nuk ka ndodhur për shkak të shëndoshjes së financave të Institutit të Sigurimeve Shoqërore, por sepse pensioni me të cilin dalin sot njerëzit është i ulët, pikërisht prej mosplotësimit të viteve. Një pensionist i vitit 2023 ka marrë një pagesë pensioni prej rret 15 mijë lekësh që është edhe më e ulët se mesatarja e pensioneve. Nga ana tjetër, afro 50 për qind e pensioneve të vitit 2023 janë pensione të pjesshme, cka tregon pra se ky kontigjent pensionistësh nuk ka mundur të plotësojë kushtet ligjore për të përfituar pension të plotë. I bindur që kjo situatë nuk mund të vazhdojë më kështu, kryeministri Edi Rama ka bërë apele të forta dhe ka paralajmëruar masa të ashpra për të gjithë ato kompani e ata biznesmenë që nuk paguajnë sigurimet shoqërore të punonjësve për rrogat reale të tyre. Madje ka premtuar se këto raste do të trajtohen njësoj sikurse ndodhi me qytetarët që nuk paguanin energjinë elektrike. Fokusimi në këtë problematikë e me këtë ton është i drejtë. Por sërish mbetet aktuale pyetja se pse duhej të pritej deri në vitin 2025, që energjitë e shtetit shqiptar të përqëndrohen në reduktimin dhe çrrënjosjen e një prej krimeve më të shëmtuara të realizuara gjatë këtyre viteve: vjedhjen e punonjësve prej pronarëve të kompanive dhe krijimin e kontigjenteve të tëra njerëzish të mjerë në moshën kur njeriu ska më fuqi e mundësi për korigjim e reflektim.
Shumica e biznesmenëve që kanë sot pozita të forta dhe dominuese në biznesin shqiptar janë bërë të tillë nëpërmjet një rrugëtimi që ka nisur në fillim të viteve 90-të. Pra, atëhere kur nisi ndryshimi i sistemit ekonomik dhe Shqipëria përqafoi sistemin që bazohej pikërisht tek ushtrimi i iniciativës së lirë private. Dhe ku shumëkush u turr të ngulë flamurin e aktivitetit të tij në truallin e lirë, në truallin e pazenë të biznesit shqiptar. Por ama, historitë më interesante dhe më të bukura të biznesit janë shkruar vite më pas. Atëhere kur edhe biznesi ishte i strukturuar dhe i konsiliduar, edhe ekonomia ishte më e formalizuar. Ashtu sikurse ka bërë Hekuran Brahimaj me kompaninë e tij, EMANTE. Pasi futi në xhep diplomën e bio-kimistit nga Fakulteti i Shkencave të Natyrës, ai e zgjidhi dilemën në kërkim të fatit e progresit të tij, në favor të emigracionit. Dhe shpenzoi jo pak, por plot 12 vite në emigrim. Por nuk i konsumoi këto vite në mënyrë rutinë. Nuk e përjetoi këtë periudhë të rëndësishme kohore duke u ndjerë i vetëkënaqur e i vetërealizuar pse ai arrinte të përmbushte nevojat bazike të jetës për vete e familjen e tij. I pajisur me dëshirën e madhe për ndryshime të mëdha në statusin e tij, i “armatosur” edhe me vullnetin që duhet për të bërë të mundur misione të tilla, e gjithë eksperienca e tij si emigrant në Greqi shërbeu edhe si përvojë për tu orientuar e piketuar se cfarë aktiviteti mund të ndërtonte ai. Dhe paralel me këtë realizoi një mori vëzhgimesh e studimesh për të konkluduar nëse ia vlente të merrej me atë që kishte identifikuar si aktivitetin e ardhshëm të tij apo jo. Dhe kur argumentat i dhanë përgjigje pohuese kësaj dileme, nuk vonoi, por ndërtoi në vitin 2006 një pikë tregtimi të materialeve të ndërtimit, paneleve sanduic, profileve metalike dhe plastike dhe përpunimit të llamarinës. në Vorë të Tiranës. Sigurisht që suksesi nuk mungoi, pasi nisma që ndërmori nuk ishte spontane apo e tipit “kokë a pil”, por ishte një nismë e mirëstudiuar. Brenda një dekade avantazhet e shumta konkuruese bën dallimin e EMANTE-s nga kompanitë e tjera. Mirëpo Hekuran Brahimaj e dinte që të korrësh një sukses nuk është më e vështirë se sa të vazhdosh të korrësh në vazhdimësi sukses. Ai e kishte shumë të qartë se suksesi duhet të jetë i qëndrueshëm dhe afatgjatë dhe për ta bërë të mundur këtë duhej që tek EMANTE të mbizotëronte inovacioni dhe risitë, cka do të bënin të mundur që ajo të qëndronte një hap përpara konkurentëve. Dhe kështu, në vitin 2018 lindi fabrika e prodhimit të paneleve sanduic dhe e aksesorëve të tij. Në këtë mënyrë, Hekuran Brahimaj i bën një ndryshim tejet të rëndësishëm biznesit të tij, kur kalon nga importues dhe tregtues i produkteve, në prodhues dhe tregtues i tyre. Është një metamorfozë e rëndësishme, që i siguron kompanisë një perspektivë akoma më të mirë, e më të qëndrueshme. Nëpërmjet një kompanie moderne, të automatizuar, që funksionon me vetëm 4 punonjës, me kapacitete shumë të mëdha prodhimi, EMANTE ka arritur që jo vetëm të përmbushë nevojat e tregut vendas me produkte cilësore, por njëkohësisht, të destinojë e të shesë 50 për qind të prodhimit të saj në eksport. Dhe është pikërisht ky tregues, eksporti pra, projektet e ndryshme të realizuara nëpër vende të ndryshme të botës, ai që i jep Hekuran Brahimajt, një një kënaqësi të ligjshme. Sepse, “në tregjet ndërkombëtare nuk cahet dot me njohje e me konjuktura, por me cilësi e korrektesë”, thotë ai.
Së fundmi EMANTE, duke ndjekur edhe trendet e investimeve, i ka shtuar portofolit të saj të produkteve dhe shërbimeve edhe realizimin e bazamenteve të parqeve fotovoltaikë. Natyrish, me cilësinë maksimale, por edhe të harmonizuar me cmimet e arsyeshme, krahasuar me produktet e kësaj natyre të ardhura nga importi.
Kur njihesh me histori të tilla impresionuese suksesi, ku një person braktis statusin e emigrantit dhe kthehet në atdhe e ndërton një biznes, më pas transformohet nga tregtra në prodhues, e më vonë nga importues në eksportues, sigurisht që është e pashmansshme pyetja që ka të bëjë me celësin e këtij suksesi.
“Çelësi i suksesit tonë? Dëshira për inovacion dhe për të qenë gjithmonë një hap përpara trendeve të industrisë. Teksa vijojmë të investojmë në teknologjinë më të fundit që ne të kryesojmë në industri dhe duke ofruar vazhdimisht produkte dhe shërbime të cilësisë së lartë, ne kemi fituar reputacionin e partnerit serioz dhe të besueshëm për klientët tanë. Fryma e ekipit dhe përkushtimi ynë për të garantuar cilësi kanë qenë thelbësore në rritjen dhe zgjerimin tonë përtej territorit shqiptar. Ne jemi gjithmonë të hapur ndaj mundësive dhe partneriteteve të reja dhe mirëpresim bashkëpunimin me klientët dhe partnerët tanë. Qëllimi ynë është të punojmë së bashku për të ofruar zgjidhjet më të mira të mundshme që përmbushin nevojat dhe kërkesat tuaja. Marrëdhëniet me klientët dhe partnerët tanë janë tepër të rëndësishme për ne dhe jemi të gatshëm të shkojmë edhe më tej për të vendosur marrëdhënie afatgjata”- shpejgon Hekurani.
Emante Manufacturing, është kompani leader në fushën e prodhimit të paneleve sanduiç. Qëllimi i saj kryesor është arritja e standardeve më të larta të përsosmërisë. Të specializuar në prodhimin e paneleve sanduiç nëpërmjet teknologjisë së fundit, ajo synon të sjellë produkte të besueshme që përmbushin më së miri kërkesat e investitorëve modernë dhe ekspertëve të industrisë. Vite të tëra i ka kushtuar hulumtimit dhe inkorporimit të teknologjisë së fjalës së fundit, kryesisht në ndërtimin e godinave publike dhe private. Emante kërkon të përqafojë teknika të suksesshme dhe efikase në mënyrë që më tej të ketë rezultat në punën e saj origjinale
Objektivi kryesor i saj është të ofrojë sisteme ndërtimi inovative, të një cilësie të lartë, me kosto të leverdisshme, të mos dëmtojnë mjedisin dhe me konsum të ulët të energjisë elektrike. Kapaciteti prodhues i kompanisë për ndërtimin e kontenierëve, kryesisht për përdorim industrial dhe komercial, është i konsoliduar dhe i garantuar, duke ofruar produkte të cilësisë së lartë e me kosto të ulët ku përparësi ka përmbushja e kërkesave të klientit. Në vitin 2015, kompania bëri investime të mëdha për zgjerimin e veprimtarisë dhe përmirësimin e teknologjisë.
Emante ka një fuqi punëtore prej 135 punonjësish, 39 me kohë të plotë dhe 96 me kohë të pjesshme. Stafi kryesor me kohë të plotë është përgjegjës për veprimtarinë bazë të kompanisë, ndërsa stafi ynë me kohë të pjesshme mbulon role specifike, si punë të përkohshme ose sezonale. Të kesh një përzierje të personelit me kohë të pjesshme dhe atij me kohë të plotë i mundëson kompanisë t’i përgjigjet në mënyrë efikase ndryshimeve në kërkesë.
Fatos Cerenishti njihet tashmë nga të gjithë si pionieri i turizmit shqiptar. Por fillimet e tij në biznes i ka në sektorin e ndërtimit. Pra në atë sektor që ka qenë dhe vazhdon të mbetet bujar sa i takon fitimeve që siguron si sektor. Kështu që është e lehtë të përfytyrohet se po qe se Fatos Cerenishti do të vazhdonte aktivitetin e tij në ndërtim, pse jo, sot ai mund të klasifikohej tek ndërtuesit e mëdhenj të Shqipërisë. Por një ditë të bukur, shumë vite më parë, ai vendosi ti dedikohej turizmit, duke vlerësuar pikërisht ato avantazhe që ka Shqipëria, dhe që e bënin në atë kohë vendin tonë një vend të prapambetur, por me potencial e perspektivë turistike. Pra Fatos Cerenishti la një degë biznesi fitimprurëse, sikurse ishte ndërtimi, për ti hyrë një tjetër biznesi, i cili kishte të dobët aktualitetin në atë kohë, por ama, perspektivën e kishte të shkëlqyer. Dhe kjo është ajo që dallon njerëzit vizionarë. Ata shikojnë larg, ata shikojnë atë që nuk mundet ta shikojnë njerëzit e zakonshëm. Vizionarët e dijnë se do të shpërblehen një ditë për saktësinë e parashikimeve të tyre. Vërtet që Fatos Cerenishti mund të kishte disa para më shumë, nëse do të vazhdonte të ishte një ndërtues, midis mijëra ndërtuesve, por kënaqësinë që ka përjetuar duke qenë protagonist i turizmit shqiptar, nuk do ia jepte kurrë ndërtimi. Sepse, edhe kur vendosi ti përkushtohet turizmit, nuk ishin parësorë kërkesat për fitime të mëdha. Pra nuk e filloi eksplorimin e këtij sektori, me idenë së do të bënte pasuri më të madhe se sa me ndërtimin. Për këtë ishte i ndërgjegjshëm. Protagonizmi i tij në turizëm filloi si ambicie, si “kokëfortësi” dhe sfidë e një personi që kur shikon resorte të bukura jashtë, e kap dëshira dhe guximi për të ndjekur të njëjtën rrugë.
Njësoj, sikurse kanë vepruar edhe ata kolegët e tij, pronarë të resorteve jashtë vendit. Por duke qenë ndër të parët biznesmenë që guxuan të investojnë në turizëm, Fatos Cerenishtit iu desh të përballej edhe me vështirësi, që vinin nga infrastruktura e dobët e për të cilën është përgjegjëse shteti, me skepticizmin e të huajve për cdo gjë që lidhet me Shqipërinë, me mungesën e personelit të përshtatshëm që është i aftë për të ofruar shërbim cilësor e që e duan aq shumë të huajt.
Parësorë pra në të gjithë veprimtarinë e tij ka qenë dhënia e një kontributi për zhvillimin e vendit, për zhvillimin e një sektori, për të cilin Shqipëria ka të gjitha avantazhet dhe bukuritë natyrore. Të tjerat, ato që varen nga njeriu, nga politika, bëhen me kalimin e kohës, mjafton të egzistojë dëshira e mira. Me ngritjen e FAFA Premium Resort, e më vonë të Grand Blue Fafa Resort, me përshtatjen edhe të godinave të tjera në funksion të turizmit, Fatos Cerenishti e ka bërë të tijën. Ka ndërtuar dy komplekse gjigande, pas asnjë dallim, për mënyrën si funksonojnë nga resorte të tjera jshtë Shqipërisë e ku shkojnë jo pak Shqiptarë.
Grand Blue Fafa Resort ndodhet pikërisht përballë Rivierës Shqiptare, në plazhin e bukur të gjatë të Golemit, Durrës. Vetëm 35 minuta nga Aeroporti i Tiranës ‘Nënë Tereza’ dhe më pak se 20 minuta nga Porti i Durrësit. Grand Blue Fafa Resort është një hotel i ri mbresëlënës me një arkitekturë mahnitëse të ndërtuar në një plazh të mrekullueshëm të Golemit, ideal për ata që kërkojnë të kenë pushimet e tyre të qeta dhe që mbeten gjatë në kujtesë. Resorti ofron përvojat më të mira të mikpritjes për familjet dhe çiftet duke siguruar një larmi të gjerë shërbimesh dhe lehtësirash si për të pushuar ashtu edhe për nevojat e biznesit.
Ndërsa Fafa Premium përfshin 98 dhoma standarte, 12 dhoma familjare dhe 49 kostume. Të gjitha dhomay kanë ballkone me pamje nga deti dhe janë të pajisura me kondicioner, minibar, kasafortë, TV LCD dhe tharëse flokësh. Fafa Premium Resort ka dy restorante( restoranti kryesor All Inclusive ku kuzhina shqiptare dhe ajo nderkombëtare europiane kombinohen së bashku dhe restorant la Carte., bar pishinë, bar plazhi, dy pishina të hapura për të rritur dhe fëmijë, plazh me rërë të pajisur me cadra dhe shezlongë, sallë konferencash, miniklub për fëmijë, kënd lojërash, ËiFi falas dhe parkim.
Tashmë të dy resortet e tij kanë arritur të kenë aktivitete të konsoliduara, por që vijnë edhe në rritje nga njëri vit në tjetrin. Kështu, të dyja FAFA-t, pra “Grand Blue Fafa” dhe “Fafa Resort” kanë regjistruar gjatë vitit 2023 një aktivitet në kuotën e 20 milionë eurove. Është një aktivitet në nivele impresionuese dhe që tregon se hotelet e këtyre resorteve po mbushen në të gjithë kapacitetin e tyre dhe në një sezon turistik që zgjatet deri në fund të muajit shtator.
Tani që resortet e Fafa-s, “Grand Blue Fafa” dhe “Fafa Premium” kanë krijuar fizionominë e tyre, burimet e tyre të furnizimit me turistë të huaj, kanë arritur një nivel të lartë shërbimi, mundësuar nga mbi 300 punonjësit e tyre, përpara Fatos Cerenishtit është shfaqur një preokupim tjetër. I vetëdijshëm se një kompleks i mirë dhe i bukur stonon kur është i rrethuar nga ndërtime demode, i bindur se suksesi nuk kërkon vetëm resort të bukur, por edhe zonë të bukur, ai ka filluar nga puna për “korigjimet” e duhura. Dhe nëse këtë kapacitet e shton edhe në të ardhmen, kjo nuk është qëllim në vetëvete i tij për sa më shumë kapacitete hoteliere, por thjesht përpjekje për të përmirësuar sa të jetë e mundur zonat përreth hoteleve të tij. E vërteta është se tashmë edhe hotelet e tjerë në bregdetin e Durrësit dhe të Kavajës janë të standarteve më të larta bashkëkohore, të bukura e me projekte të shkëlqyera, por kjo nuk do të thotë se e kaluara anarkiste nuk ka lënë gjurmë që duhet eleminuar. Dhe ky është qëllimi kryesor i Fatos Cerenishtit dhe investitorëve të tjerë të sektorit turistik.
