Shpëtim Luku

Edhe pse ka ikur që i vogël nga vendlindja, sytë, mendja dhe zemra e tij i  mbeten gjithmonë atje.

Edhe pse pjesën më të madhe të jetës e ka kaluar larg saj,  ai ka qenë dhe mbetet krenar për vendlindjen e tij. Dhe jo vetëm kaq, por ka bërë gjithcka për ta ekspozuar dhe promovuar këtë fakt. Përpara disa viteve e mori ekipin e basketbollit të Valbonës dhe me “prepotencën” e financimeve private e shpalli kampion kombëtar disa vite. Ndonëse Tropoja nuk është shquar ndonjëherë për konkrueshmëri në nivele të larta në basketboll.

Megjithëse prej afro 30 vitesh ai është një biznesmen i suksesshëm në rang vendi, e ka quajtur gjithmonë obligim të investojë edhe në zonën e tij të vendlindjes. Avni Ponari nuk ndjehej rehat derisa në momentin kur nisi ndërtimin e një hoteli luksoz në zonën e Valbonës. I bindur se ajo është zona më e bukur jo vetëm e Shqipërisë, por edhe e Europës, ai iu fut punës që një zone të tillë aq të bukur, aq piktoreske, aq tunduese e ndjellëse  për  turistët  vendas e të huaj ti shtonte një strukturë akomodimi të denjë për nivelin e bukurisë së saj. Dhe nuk është se nuk i ka bërë mirë llogaritë e kalkulimet e biznesit. Turistët sa vijnë e shtohen në Valbonë dhe hoteli e ka padyshim  të zgjidhur problemin e klientelës.  Ashtu sikurse edhe klientët  që duan standart të lartë akomodimi e kanë një alternativë të tillë. Edhe problemin e financimit të një hoteli, kostoja e të cilit ka shkuar 5-6 milionë euro e kishte të zgjidhur. Ndaj, nëpërmjet një pune të lodhshme, ku mungesa e njerëzve, mosorganizimi  i duhur i kompanive kontraktuese ishin faktori kryesor i vonesës së ndërtimit të tij, më në fund erdhi dita që hoteli përfundoi. Mirëpo, ndërsa kishte përllogaritur e parashikuar gjithcka, qoftë edhe pengesat në ndërtimin e tij, Avni Ponarin  e tradhëtoi në planet  si investitor dicka që as i kishte shkuar ndër mend. Dicka që do të shndërrohej në shkakun kryesor pse hoteli nuk është hapur e nuk mund të hapet, ndonëse ka përfunduar. Dhe kjo lidhet me zonën ku është ndërtuar ai. Infrastruktura e transmetimit të energjisë elektrike në këtë zonë është e vjetëruar dhe e amortizuar ndjeshëm dhe ajo nuk garanton asgjë. Sikurse është e lehtë të merret me mend, se ikja e dritave sa herë që fillon një puhizë e lehtë ere është në kontradiktë të madhe me standartet e hotelit. Ndaj vendimi për të mos e hapur atë derisa kjo linjë të rregullohet është i detyruar dhe i arsyetuar. Interesimit të vazhdueshëm të investitorit privat në kompaninë energjitike shtetërore për përmirësimin e infrastrukturës së rrjetit drejtues të kompanisë i përgjigjen në forma justifikuese, por aspak  reaguese dhe premtuese. Vetë investitori privat ka bërë disa përpjekje për të siguruar ndonjë bashkëfinancim me ndonjë biznesmen që ka interesa në atë zonë, për të bërë privatisht investimin por nuk ka qenë e mundur as ky. Paradoksi është se në zonën e Valbonës janë 3 hidrocentrale në punë dhe sërish zona i ka luks orët me drita. Linja është delikate dhe e pasigurtë në verë, kurse në dimër, kur fillon bora situata është e tillë që të sjell ndër mend filmin “Rrugë të bardha”. Vecse jo për linjat telefonike, por për linjat elektrike.

Kjo situatë tregon edhe njëherë se biznesmenit shqiptar i është dashur shpesh të mos bëjë plane klasike biznesi, por duhet të llogarisë në to edhe zgjidhjen e problemeve që janë detyra të shtetit. Mungesat sistematike të energjisë në zonën e Valbonës apo edhe në fshatra të tjerë të zonës është problem i hershëm dhe jo pak herë është ngritur si shqetësim nga banorët e saj. Mirëpo duket se deri atëhere kur kompania publike përkatëse të ketë buxhetin e duhur, banorëve iu duhet të kenë marrëdhënie të ngushtë me qiriun. Kurse hoteli i Avni Ponarit do të vazhdojë të rrijë si xhevahir  pa funksionalitet.

Vins Vaughn, Ed Harris dhe Julia Ormond janë disa prej kastit të aktorëve të filmit Prime Gig, realizuar diku nga  fillimi i viteve 2000.

Pendleton “Penny” Wise, një telemarketist i talentuar që mund të shesë pothuajse çdo gjë përmes telefonit, bën një jetë të mirë duke bërë shitje telefonike derisa kompania që e punëson falimenton. Penny afrohet nga Caitlin Carlson, e cila po punëson shitës telefonikë për Kelly Grant, një legjendë në telemarketing, por Penny nuk është i sigurt nëse sipërmarrja e fundit e Grant, shitja e aksioneve në një minierë ari, është legjitime.

Pra thelbi i historisë është një mashtrim i personave të ndryshme, por edhe dilemat morale të një shitësi telemarketingu. Filmi është i kategorisë triller, por në trajtën e historive të vërteta dramatike një film i tillë është luajtur në skenën shqiptare me mijëra herë. Nga qindra kompani call centër dhe mijëra të rekrutuar prej tyre, të cilët duhet të zotëronin mirë dy gjëra: një gjuhë të huaj dhe aftësi të mrekullueshme aktrimi e mashtrimi. Përfytyroni tashmë një person të tillë nga njëra anë e receptorit të telefonit dhe nga ana tjetër viktimën e tij potenciale. Imagjinoni pra intensitetin e një sulmi grabitqari përballë presë së tij me qëllimin e vetëm për ti zhvatur viktimës sasi të caktuara parash, duke e maskuar këtë zhvatje me investim fitimprurës në bursa. Pa asnjë brejtje ndërgjegje për pasojat dramatike që po shkakton. Pa asnjë dyshim dhe hezitim moral rreth veprimtarisë së tij, madje edhe më keq se kaq.  Të vetëdijshëm rreth përmasave kriminale të veprimtarisë së tyre ata pushtohen nga një lumturi e skajshme kur personi nga ana tjetër e telefonit iu jep numrin e kartës bankare dhe që nga ky cast këto para nuk kthehen më kurrë tek i zoti i tyre, por ndahen mes pronarit të kompanisë mashtruese dhe punonjësit mashtrues si instrument i realizimit të mashtrimit. Sepse rezultati i një grabitjeje të tillë është të mira matëriale për grabitësit. Shtëpi e mirë, makina e mira, pushime luksi etj etj. Dhenuk është një aktivitet që është kryer në mënyrë spontae. Nuk është një aktivitet, i cili nuk është perceptuar si kriminal nga strukturat ligjzbatuese apo nga media. Por është një aktivitet, që deri kohët e fundit është bërë pa asnjë kundërvënie nga ata që e kanë për detyrë funksionale të dedektojnë e ndëshkojnë veprimtaritë kriminale.

Duke patur në focus të mashtrimit italianë, gjermanë apo anglezë krijohet ideja se këto kompani mashtruese nuk kanë patur ndonjë impakt  të madh negativ në Shqipëri. Madje përkundrazi. Ndër vite këto call centëra të kësaj natyre janë promovuar si kompani punësimi, si kompani që kanë siguruar një nivel të caktuar mirëqënie për të punësuarit e saj, kryesisht të rinj në moshë etj etj. Pasi sektori i call centër ka arritur të ketë në vitet më të mira të saj deri në 900 kompani me rreth 25 mijë të punësuar në total. Por ideja e mospasjes së ndikimit negativ në territorin shqiptar është e përciptë dhe për më tepër  e rreme. Pasi shumë nga ata të rinj që kanë punuar apo punojnë në call centër të tipit FOREX tashmë kanë fituar një status prej të cilit e kanë të pamundur të heqin dorë. Ata janë mashtrues profesionistë dhe pjesën tjetër të jetës ka shumë gjasa që ta kalojnë  në përpjekje për të bërë “gunga” të tjera. S’ka rëndësi nëse viktima potenciale e tij është italian, gjerman, anglez apo shqiptar. Ai proces trajnues që këta persona kanë kryer në kompanitë call centër të specializuar vetëm për zhvatje e mashtrim, ajo eksperiencë e krijuar nga ushtrimi i këtij profesioni, si dhe mos pasja e skrupujve njerëzore e moral, që ia ka evidentuar gadishmëria për të bërë aktivitetin kriminal pa kurrfarë dileme, i bëjnë këta të rinj një bombë me sahat mes komunitetit. Që pa dyshim do shpërthejnë në trajtën e sipermarrjeve të tjera kriminale në emër të sigurimit të fitimeve, pavarësisht legjimitetit të manovrave që përdorin.

Por e keqja është edhe më e madhe sepse nëpërmjet veprimtarisë së tyre kriminale, këta lloj call centër-ash kanë krijuar rrethana të tilla ku gjykohet keq cdo lloj veprimtarie e shitjeve me telemarketing. Ka shumë kompani të tjera që kryejnë një aktivitet të ligjshëm të kësaj natyre, duke ofruar edhe shërbime të dobishme, duke shfrytëzuar zhvillimin e teknologjisë, mirëpo fatkeqësisht emri i keq dhe jehona e veprimeve mashtruese të “simotrave” të tyre, ka bërë që edhe ndaj tyre të krijohet një lloj alergjie me pa të drejtë.

Kohët e fundit me denoncimet e bëra nga shtetas të ndryshëm të huaj të mashtruar duket se ka filluar një farë lëvizjeje, nga strukturat ligjzbatuese. Por ajo që është e padiskutueshmë lidhet me faktin se sido të jetë intensiteti i reagimit të tyre, mashtruesit i kemi mes nesh.