Biznesmeni Asllan Baraj nis ndërtimin e fabrikës së tullave dekorative

 

Shpetim Luku

Pas një periudhe 2-3 mujore, fabrika e tullave KID –ALB do të ketë një “fqinje” të re. Si rezultat i inciativës së biznesmenit, tashmë të mirënjohur, Asllan Baraj,ka nisur puna për ngritjen e fabrikës së tullave dekorative. Është një investim që e kalon shifrën e 5-6 milionë eurove, por që gjykohet si një investim tejet i goditur, duke parë fazën e re ku ka hyrë sektori i ndërtimit. Gjithkush e ka të qartë sot se ndërtuesit shqiptarë i kanë një borxh të madh Tiranës dhe qyteteve të tjera të Shqipërisë, duke ngritur godina banimi e biznesi shkel e shko, pa asnjë projekt mbresëlënës, pa përdorim të produkteve cilësore, me fasada të tilla, kur godina “vjetërohej” që vitin e parë apo të dytë pas dorëzimi etj. Për rrjedhojë, sot kemi ndërtime të shumta, të cilat për nga funksionaliteti e paraqitja janë edhe më poshte se sa ndërtimet e dikurshme të para 90-ës, por me fasada të rikonstruktuara. Arkitekti i mirënjohur, Maks Velo, në një orvatje të para disa viteve për të paraqitur një album me 10 ndërtimet më të bukura në Tiranë pati shumë të vështirë të zgjidhte. Jo se ishin shumë e nuk dinte kë të seleksiononte, por ishin aq pak, sa mezi bëheshin 10!!!

Vetëm kohet e fundit situata ka ndryshuar. Ndërtimet tashmë kanë projekte të bukura, që presupozojnë përdorimin e materialeve cilësore  në fasada e brendësi. Janë ndërtime që sjellin kontribut në përmirësimin e pamjes së kryeqytetit e të qyteteve të tjera në përgjithësi. Të gjitha ndërtimet bëhen me fasada ku përdoren në mase materialet dekorative, por që  100 për qind e kerkesave plotesohet nga importi. Ky është edhe momenti i duhur, i identifikuar nga biznesmeni Asllan Baraj, për të ndërhyrë në treg, duke ngritur një fabrikë që do të vihet në funksion të kësaj morie ndërtimesh cilësore. Pas 2 apo 3 muajve, secili ndërtues që ka nevojë për produkte të tilla nuk ka pse të marrë rrugët për ti siguruar ato në Spanjë, Itali apo vende të tjera, por mjafton të shkojë  deri në Maminas e të kontraktojë. Sepse produktet do të jenë aq cilësore sa nuk do kenë asnjë dallim nga produktet e përdorura deri më tani, oferta e produkteve do të jetë e larmishme, teksa do të ofrohet një gamë mbi 30 të tilla, por edhe cmimi parashikohet të jetë më i leverdisshëm se sa ai i importit. Si cdo investim i ri, i realizuar në fushën e prodhimit, edhe fabrika e re është konceptuar me një kapacitet të tillë që të punojë edhe për eksport. Thjesht, sepse ajo do të jetë tani për tani, (ne te ardhmen nuk i dihet) një fabrikë unike për rajonin, e për rrjedhojë edhe furnizuesi kryesor i tyre.  Në fund të fundit, nuk ka shumë nevojë për imagjinatë, do të ndodhë ajo që ka ndodhur edhe me tullën masive.

Në fillim, megjithëse funksiononin disa fabrika tullash, të trashëguara nga koha e sistemit të kaluar, sërish, kërkesa kryesore konsumatore plotësohej nga importi për efekte kostove të larta të prodhimit këtu. Investimet e reja të kryera në industrinë e qeramikës e nxorrën thuajse tërësisht jashë loje produktin e importit. Aktualisht, industria vendase e qeramikës plotëson të gjithë nevjat e vendit, por që do të ishte e pamjaftueshme për të siguruar vazhdimësinë e saj. Ndaj, disa nga fabrikat kryesore të tullave, kanë siguruar një prezencë të fuqishme në eksport, ne vendet e rajonit. KID ALB është shembulli më i mirë, pasi gjatë vitit 2018, e pati raportin treg i brendshëm-eksport 50:50.

Rrugën që ndoqi KID ALB gjatë këtyre 10 viteve, suksesin që gatoi ajo gjatë kësaj periudhe, efektivitetin që manifestoi ajo vit pas viti, duke arritur të tejkaloi edhe pritshmëritë e planit të biznesit synon edhe “motra” e saj. Fundja, përderisa është fryt i idesë dhe inciativës së arkitektit të suksesit të KID ALB-it, Asllan Baraj, nuk ka pse të mos mbizotërojë optimizmi për fat të ngjashëm.

“Diamond”-it i shtohet një fabrikë madhështore makaronash

 

Shpëtim Luku

Fabrikës së prodhimit të miellit në Vorë të Tiranës i shtohet edhe një fabrikë makaronash. Kundrejt një investimi mbi 10 milionë euro, shumë kjo e konkretizuar në ndërtimin e fabrikës për prodhimin e grurit të fortë dhe asaj të makaronave, tashmë Diamond mund të thuhet pa frikë se është fabrika më e kompletuar e sektorit të përpunimit të drithërave.

Cdo investim i ri është një lajm i mirë për biznesin dhe ekonominë shqiptare. Mirëpo në rastin e ndërtimit të një fabrike të re, si kjo që ka ngritur “Diamond”, investimi është akoma edhe më i mirëpritur. Sepse kemi të bëjmë me një investim në fushën e prodhimit të një artikulli të konsumit të gjërë në mënyrë të përditshme, ndërkohë që deri më tani, makaronat, në shumicën më të madhe janë siguruar nga importi. Dhe në saj të teknologjisë ultramoderne e bashkëkohore, bëhet fjalë për një produkt shumë cilësor, i krahasueshem me produktin më të mirë analog italian. Investimi pra duket plotësisht i justifikuar e i studiuar, pasi raporti cilësi cmim do të jetë i tillë që do ti sigurojë avantazh konkurues në tregun shqiptar makaronave “Diamond”.  Kapaciteti i fabrikës është i atyre përmasave që ai mund të plotësojë nevojat e  të gjithë vendit. Mirëpo,  si cdo investim i ri që duhet realizuar me largpamësi dhe me aftësi konkuruese, përtej tregut të vogël shqiptar, edhe  fabrika e makaronave Diamond është parashikuar që të prodhojë edhe për eksport. Në këtë mënyrë pra, kemi të bëjmë me një subjekt, i cili do të sjellë ndryshime cilësore në treg, pas Shqipëria mund të kthehet nga një vend importues në pjesën dërrmuese të pastave, në një vend që arrin të eksportojë  brandin e saj.

Fabrika e makaronave është një tjetër zhvillim cilësor në biznesin e grupit Agroblend. I njohur prej publikut dhe kryesisht prej fermerëve si një kompani e hershme e tregtimit të inputeve bujqësore, Agroblend ka ardhur duke e rritur, diversifikuar dhe zhvilluar aktivitetin e saj. Para disa viteve, u ngrit fabrika e miellit Diamond, një fabrikë moderne, e cila u bë një protagonist i spikatur i tregut përkatës, kurse tani kjo fabrikë shton “gjymtyrë” duke iu bashkangjitur edhe ajo e prodhimit të makaronave të shkurtra e të gjata. Dhe përvec kësaj, duke qenë se makaronat kërkojnë një lloj gruri të vecantë, Diamond tashmë ka në përbërje të tij edhe fabrikën tjetër të prodhimit të grurit të fortë.

Prodhimi sapo ka nisur dhe është e sigurtë që ai do të mirëpritet në treg dukë shënuar kështu vijimin e historisë së suksesit të Diamond-it, edhe me një investim e produkt të ri.

SGS, rekord fitimi, ne prag mbarimi

 

 

Shpëtim Luku

 

Kompania koncensionare e kolaudimit te automjeteve SGS regjistron rekordin e fitimit ne historine saj 10 vjecare te aktivitetit te saj. Ne baze te te dhenave zyrtare, ajo ka arritur te siguroje nje fitim prej rreth 400 milione leke gjate vitit 2018, cka eshte edhe fitimi me i madh vjetor i arritur ndonjehere prej saj. I krahasuar me nje vit me pare, fitimi eshte rritur me afro 80 milione leke te reja, ose mbi 25 per qind ne terma relative. Eshte e lehtë të merren me mend faktorët që mund të kenë cuar në rritjen e fitimit, në kushtet kur tarifa e tij ka mbetur e pandryshuar ndër vite. Dy me kryesoret janë: rritja e numrit të automjeteve në qarkullim, të cilat duhet të paraqiteshin në sportelet e SGS për shërbim dhe së dyti, reduktimi i ndjeshëm i normave të amortizimit, përderisa bëhet fjalë për një kontratë që ndodhet në fundin e saj dhe investimet fillestare janë amortizuar plotësisht. Fitimi i kompanisë ka ndjekur një kurbë të tillë, ku ai ka qenë i ulët në vitet e para të aktivitetit, duke ardhur duke u rritur, për të kulmuar në vitin 2018. Kështu, koncensioni i kolaudimit të automjeteve  rezulton një histori suksesi personal për kompaninë, e cila ka likujduar plotësisht investimet e realizuara dhe ka siguruar fitimet përkatëse, mbase edhe përtej pritshmërive sipas plan biznesit. Kurse, gjykuar nga interesi i klientëve, nuk mund të konsiderohet plotësisht i tillë. Pasi, edhe pse shënoi përmirësim, në krahasim me kohën kur ky shërbim ofrohej nga shteti, serish difektet dhe problematikat, sidomos ato që lidheshin me radhet e gjata për të marrë shërbimin ishin prezente. Kompania u përpoq që ta zgjidhte këtë problem, nëpërmjet ofrimit të prenotimit online, por kjo vetëm në dy tre vitet e fundit të kontratës. Po kështu, kompania në bazë të kontratës ka patur për detyre që të realizojë në vitin e fundit të kontratës një riinvestim në masën 30 për qind të investimit fillestar, por edhe pse duhen vetëm 2-3 muaj që koncensioni të mbarojë zyrtarisht, ky investim nuk është realizuar.

Njërit prej koncensioneve të shumtë në ekonominë shqiptare i ka ardhur fundi. Interesant është të dihet mënyra se si do të ofrohet në të ardhmen shërbimi i kolaudimit të automjeteve. Që kompania të shpresojë në një ripërtëritje kontrate është normale nga ana e saj, por nuk është më e mira për qytetarët dhe shtetin. Ndaj, duhej të kishte filluar me kohë procesi i “dizajnimit” të formës si do të jetë ky shërbim pas disa muajsh e në vazhdim. Teorikisht mënyra më e mirë është ajo që siguron eleminimin e difekteve të vërejtura gjatë koncensionit të SGS, përmirësimin e shërbimit karshi qytetarëve, duke ulur kohën e marrjes së këtij shërbimi dhe po ashtu, edhe interesat e ofruesve të tij. I takon qeverisë që të bëjë përcaktimin përfundimtar, sipas shembujve pozitivë që janë me shumicë kudo. Edhe në rajon